شما پرسیدید!

کودکان زیر 2 سال به دنبال پرخاشگری و عصبی کردن دوست یا والد خود نیستند و هر عمل اینچنینی که شما می بینید به این دلیل است که آنها قدرت تکلم خود را به طور کامل به دست نیاورده و نمی توانند نیازهای خود را بیان کنند درنتیجه عکس العمل هایی مثل گاز گرفتن و هول دادن دارند.

بهترین رفتار توجه والدین به این موضوع برای جلوگیری از درگیری است. بهتر است وقتی برای مهمانی می روید اسباب بازیهای کودک را با خود ببرید تا کودک با اسباب بازی خود بازی کند و از طرف دیگر به بازی کودکان توجه کنید تا مانع درگیری بین آنها شوید. اگر چنین مشکلی پیش آمد بهترین کار این است که شما به عنوان والد کودک را خیلی سریع از جو موجود خارج کرده و به محیط آرومی برای به دست آوردن آرامش کودک ببرید و با اون بعد بعد بدست آوردن آرامشش، شمرده و آرام صحبت کنید. در واقع پرخاشگری های کودک در این سن، زبان کودک و بیان نیازهای او است.

توصیه نهایی اجازه ندهید که کودک شاهد جروبحث والدین باشد و الگوی خوبی برای کودکتان باشید. کودک همان چیزی می شود که شما هستید نه آنچه که می خواهید!

در مرحله اول برای لکنت باید عوامل اضطرابی رو بررسی کنیم تا بدونیم چه مشکلاتی به وجود اومده که باعث لکنت کودک شده. در واقع بهترین حرکت، ریشه یابی علت بوجود اومدن لکنت در کودک برای ارائه بهترین راهکار است. اما برای درمان لکنت چند نکته وجود داره که در مورد آن ها صحبت می کنیم. اولین نکته این است که در مواقعی که کودک دچار لکنت می شود، نباید برخوردی داشته باشید که کودک متوجه شود که در مورد او مشکل خاصی وجود دارد. یعنی نباید بیش از اندازه نسبت به او توجه و ترحم شود یا بی توجهی کنید. در زمان صحبت کردن کودک نباید به او زول زد و یا نباید با او برخورد بدی داشت که چرا نمیتونی جملتو تکمیل کنی، چرا زود نمیگی! بنابراین وقتی کودک شما دچار لکنت شده سعی نکنید که جمله های او را سریعا تکمیل یا حتی اصلاح کنید. در زمان صحبت کودک باید کاملا صبورانه و بادقت به صحبت های کودک توجه کنید. نکته بعدی این است که حتما محیط خانه را مملو از آرامش کنید. اما اگر لکنت کودک شدت گرفت بهترین کار مشورت با گفتار درمانگر است.

راهکار گفته شده برای کودکان 15 سال است. اگر کودک به شما گفت که تصویر یا فیلم مستهجنی دیده است در مرحله اول به خود مسلط باشید. خونسردی خود را حفظ کنید و منطقی رفتار کنید. از او بخواهید که در مورد آنچه دیده صحبت کند. البته نباید به او اصرار کنید که در مورد جزئیات برای شما صحبت کند. زمانی که از او می خواهید تا در مورد آنچه دیده برای شما صحبت کند در واقع خواهید دانست که کودک چه دیده و چه برداشتی داشته است. گاهی اوقات برداشت کودک از آنچه دیده، در واقع خود واقعیت نیست. با این کار شما می توانید متناسب با برداشت و سن او به او راهکار بدهید. بنابراین بدون دعوا کردن او که چرا همچین چیزی دیده و با صبوری و خونسردی خود می توانید حس اطمینان و صمیمت را بین خود و کودکتان ایجاد کنید. در این زمان سعی کنید بپرسید که کودک چگونه به همچین چیزی دسترسی پیدا کرده است و سریعا هم نباید دسترسی او به گوشی را محدود کنید و بهتر است با ترفندهایی کنترل شده این کار را انجام دهید. اگر کودک در اثر همبازی با کودکان بزرگتر از خودش، دسترسی پیدا کرده باید این رابطه را کنترل کنید. زیرا ارتباط کودک خصوصا در سنین 7 و 8 سالگی با کودکان بزرگتر از خودش درست نیست. بنابراین در جواب کودک نباید او را قضاوت کنید و همینطور رابطه دوستانه بین خود و کودک را حفظ کنید تا کودک سوالات خود را به جای دیگران از خود شما بپرسد تا به بهترین نحو راهنمایی کنید. بهتر است که در این زمان والد جنس موافق هم با او صحبت کند. با ایجاد رابطه دوستانه و دادن اطلاعات درست و متناسب با سن کودک مانع از انحراف او شده و اگر صحبت با او برایتان مشکل است می توانید کتاب هایی متناسب با سن او برایش تهیه کنید. اگر متوجه شدید که کودک در اثر مشاهده این تصاویر دچار اضطراب و خشم شده حتما با یک مشاور و روانشناس صحبت کنید، زیرا نیاز به درمان دارد و بهتر است در همان مراحل اولیه درمان شروع شود. حتما سعی شود که در این سنین کودک را به سمت علایقش مثل نقاشی و ورزش و … سوق دهید. امیدوارم که ما والدین بتوانیم با ایجاد محیطی مناسب، کودکی شاد تربیت کنیم.

سن 2 تا 3 سالگی اوج لجبازی کودکان است و دلیل آن این است که کودکان این رده سنی، تمایل دارن که کارهایشان را خودشان انجام دهند و به دنبال استقلال طلبی هستند، گرچه توانایی لازم را ندارند. از طرفی چون مادر می خواهد به او کمک کند، چون خودش دوست دارد کارهایش را انجام دهد (خودش لباس هایش را بپوشد) منجر به تنش بین مادر و کودک می شود. هدف کودک در این سن لجبازی با شما نبوده و هدف او شناخت محیط اطرافش است. باید به او به چشم یه کودک 2 ساله نگاه کنید نه با این تفکر که قصد آزار مادر را دارد. اما راهکار در این مواقع چیست؟ از یک زیرانداز یا سفره برای کودک استفاده کنید، یه لیوان خالی یا قاشق پلاستیکی به او بدهید تا بازی کند. می توانید اسباب بازی آشپزی خالی به او بدهید تا در طول روز بازی کند. در صورتی که تمایل به آب بازی دارد او را به حمام ببرید تا در آنجا بازی کند و در واقع باید به دنبال جایگزین باشید. اینکه دائما از کلمات نه، نکن، نباید اینکارو انجام بدی استفاده کنید، مشکلی حل نخواهد شد. شما در واقع باید به دنبال جایگزین باشید! این را بدانید که کودکان در این سن برای مدت زمان محدودی دوست دارند که اینگونه بازی ها را انجام دهند، بنابراین با صبوری و جایگزینی این زمان را سپری کنید. با گفتن نه به کودک، او نقطه ضعف شما را پیدا کرده و شما باعث تثیبیت این لجبازی کودک می شوید.

همه ما میدونیم که هر تکنولوژیی هم کاربرد درست داره و هم کاربرد نادرست! بستگی به نحوه استفاده ما داره، مثلا همین تلویزیون در صورتی که روزی چند ساعت کودک به پای برنامه هاش بشینه یه تاثیر مخرب داره و حال اگه روزی یکساعت به پای برنامه هاش بشینه هم یه تاثیر دیگه. حالا که فرزند شما به دنبال اینه که چرا ما این تکنولوژی رو نداریم، شما به عنوان مادر باید بدانید که کودکتان به عنوان نوجوان می تواند با یک سرچ ساده هر آنچه که می خواهد را از طریق گوشی هم دست بیاورد. شما باید براساس فرهنگ خانوادگی برای کودک خود توضیح دهید که چرا همچین تکنولوژی را ندارید! بنابراین می توانید با در نظر گرفتن چارچوب های خاص برای کودکان به ان ها اجازه دسترسی به هر نوع تکنولوژی را بدهید. بنابراین چون این مسائل بستگی به فرهنگ ها و ارزش های خانوادگی شما دارد و این شما هستید که باید با توجه به معایب و مزایا هرکاری و با مشورت با هم، تصمیم بگیرید که چکار باید بکنید. این را در نظر داشته باشید که کودک شما در سنی هست که با صحبت منطقی می توانید او را قانع کنید.